ایمپلنت با ایجاد یکپارچگی استخوان برای رسیدن به ثبات و استحکام عمل می‌کند. وقتی برای مدت زمانی طولانی دندان‌ها از بین رفته باشند، بدن تصمیم می‌گیرد که برای حفظ دندان‌ها، دیگر نیازی به تقویت بافت استخوان فک نیست. برای افزایش بازدهی کلی بدن، کلسیم و فسفر را از فک به دیگر بخش‌های بدن انتقال میدهد که به این مواد معدنی نیاز دارند. در نتیجه استخوان فک دچار انحطاط می‌شود چون برای حفظ سلامت و استحکام استخوان، وجود کلسیم و فسفر ضروری است. پایین بودن استحکام استخوان می‌تواند مانع یکپارچگی استخوان می‌شود، بنابراین با نگرانی‌هایی در مورد موفقیت ایمپلنت دندان مواجه خواهیم شد. انجام یک پیوند استخوان می‌تواند استحکام استخوان را بهبود بخشد و احتمال موفقیت فرایند ایمپلنت دندان را هم افزایش دهد. بیماری‌های لثه هم مشکلی اساسی برای کاندیدهای ایمپلنت ایجاد می‌کنند. یکی از آثار پیرادندان‌آماس مزمن (بیماری لثه شدیدی که باعث از بین رفتن دندان‌ها می‌شود) زوال استخوان است. باکتری‌ها، بافت‌های پیوندی روی ریشه دندان‌ها را از بین برده و همچنین لثه و استخوان را هم تخریب می‌کنند. بیماری‌های لثه می‌بایست قبل از کاشت ایمپلنت بررسی شوند.
ایمپلنت های دندانی چه هستند؟
ایمپلنت دندان شامل یک پیچ کوچک تیتانیومی می‌شود که می‌تواند به عنوان جایگزینی برای ریشه دندان طبیعی از دست رفته عمل کند. این پیچ در استخوان فک بالا یا پایین جای می‌گیرد و پایه‌ای را برای دندان جایگزین شما فراهم می‌کند. ولی نگران نباشید، آن طور که به نظر می‌آید دردناک نیست. حین درمان، بیهوشی و بی حسی اعمال می‌شود تا درد بیمار در طول جراحی کاهش یابد و تا جای ممکن بیمار احساس راحتی داشته باشد. ایمپلنت دندان برای افرادی که یک یا چند دندانشان افتاده باشد ایده‌آل است. دندان جایگزین در ایمپلنت دندان همچون یک دندان طبیعی به نظر می‌رسد، یعنی بیمار همچون یک دندان طبیعی باید از آن‌ها هم مراقبت کند. این مراقبت‌ها شامل مرتب مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و چک‌آپ دندان به موقع است. در صورت کاشت ایمپلنت دندانی، دندانپزشک دستورالعمل‌هایی در مورد مراقبت از آن را به شما ارائه میدهد؛ بنابراین می‌توانید به خوبی از دندان‌های کاشت شدهمراقبت کنید. ایمپلنت‌های دندانی یک عمر با شما خواهند بود بنابراین مراقبت از آن‌ها اهمیت بالایی دارد.
مزایای ایمپلنت‌های دندانی چیست؟
ایمپلنت دندانی مزایای متعددی دارد از قبیل:
- بهبود ظاهر و صدای شما
- راحتی بیشتر
- افزایش توانایی شما در جویدن و لذت بردن از غذا
- حفاظت از استخوان فک و دندان‌ها
- افزایش سلامت کلی دهان و دندان
- ارزش بالا نسبت به هزینه‌های صرف شده چون ایمپلنت دندان یک عمر ماندگار خواهد بود
هر کسی برای انجام ایمپلنت دندان مناسب نیست و بستگی به سلامت فعلی دهان و دندان شما دارد. اگر می‌خواهید کاشت ایمپلنت انجام دهید، ابتدا به دندانپزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید کاندید مناسبی برای کاشت ایمپلنت هستید.
کاشت دندان با ایمپلنت و عوارض آن
مقاله‌های متعددی هستند که به تمجید از ویژگی‌های ایمپلنت دندانی می‌پردازند، در کل کاشت ایمپلنت بنابه دلایلی که در پایین ذکر می‌شوند معمولا روش درمانی منتخبی برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته است:
- کاشت ایمپلنت مانع روند زوال استخوان در محل دندان‌های از دست رفته می‌شود
- ایمپلنت دندانی از دندان‌های هر دو طرف جای خالی دندان از دست رفته حمایت می‌کنند و مانع کشیده شدنشان به سمت آن فضای خالی می‌شوند
- ایمپلنت از دندان پشت جای خالی دندان حمایت می‌کند و از پایین افتادن آن جلوگیری می‌کند
- ایمپلنت‌های دندانی اغلب مقرون به صرفه‌ترین شیوه به حساب می‌آیند وقتی که زمان ماندگاری آن‌ها در نظر گرفته شود
این اطلاعات کلی در اینترنت به وفور یافت می‌شوند بنابراین اینجا می‌خواهیم به بیان مواردی از مشکلات ایمپلنت بپردازیم. موارد زیر معایب ایمپلنت دندانی هستند:
- یک فرایند جراحی است که نیاز به دوره بهبودی دارد
- در ابتدا احتمالا هزینه‌های آن گران‌تر از دیگر روش‌های درمانی باشد
- وجود معایب مکانیکی در اجزای ایمپلنت دندانی
- شکستن تاج دندان
اجازه دهید هرکدام از این موارد را به طور جداگانه توضیح دهیم:
کاشت ایمپلنت با بخیه‌های بیشتری همراه خواهد بود، لازم است که پس از کاشت ایمپلنت بسیار مراقب باشید. توصیه می‌شود که غذاهای نرم و مقوی مصرف کنید و پس از کاشت ایمپلنت، دهانتان را هیدراته نگه دارید (لینک به مقاله طول عمر ایمپلنت). بهبودی دهان به طور ویژه‌ای سریع است. بنابراین پس از کاشت ایمپلنت خیلی زود به زندگی عادی بازمی‌گردید. در مواردی ممکن است استخوان کافی برای کاشت ایمپلنت نداشته باشید. در چنین شرایطی احتمالا نیاز به پیوند یا تقویت استخوان باشد. این وضعیت نیاز به جراحی تهاجمی‌تری دارد و دوره بازیابی پس از جراحی هم طولانی‌تر است.
در کوتاه مدت این مساله صحت دارد؛ جراحی، ساخت اجزای ایمپلنت و تاج دندان می‌تواند هزینه‌بردار باشد. ولی اگر این هزینه را به نسبت طول عمر ایمپلنت مثلا بیست سال در نظر بگیرید، می‌بینید که هزینه‌های آن چندان زیاد هم نیستند. برخی کلینیک‌ها ایمپلنت را به صورت اقساطی هم ارائه می‌دهند. مردم اغلب به خرید خودروی اقساطی هم فکر می‌کنند در حالی که خودرو ماندگاری چندانی ندارد و 24 ساعت هم مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. ایمپلنت دندان سالیان درازی دوام می‌آورد و تمام وقت حتی زمانی که خوابیده اید هم مورد استفاده قرار می‌گیرد، بنابراین ارزش دارد که روی لبخندتان سرمایه گذاری کنید.
ایمپلنت دندان (لینک به مقاله انواع ایمپلنت) از اجزای زیر تشکیل شده است:
- خود ایمپلنت که با جراحی درون استخوان قرار می‌گیرد
- بخشی که به آن متصل می‌شود
- پیچ اباتمنت که به تکیه گاه ایمپلنت وصل می‌شود و به نگه داری تاج دندان کمک می‌کند
- تاج دائمی که روی اباتمنت (تکیه‌گاه) نصب می‌شود
برای هماهنگی ایمپلنت با شرایط بالینی شما، وجود این اجزا ضروری هستند اما ممکن است هر یک از اجزا دچار نقص شوند. در واقعیت احتمال موفقیت در بیشتر موارد بالای 90 درصد است.
در ایمپلنت دندانی به نسبت اینکه قسمت تاج روی دندان طبیعی قرار گیرد، احتمال بروز شکستگی بالاتر است. در دندان طبیعی، زیرسازی طبیعی از طریق رباط‌هایی پریودنتال(اطراف دندانی) صورت گرفته است که در ایمپلنت دندانی وجود ندارد، یعنی فشار مستقیما روی تاج دندان اعمال می‌شود به جای اینکه جذب شود. اگر ایمپلنت دندانی دارید باید آگاه باشید که این تاثیر زیرسازی و جذب فشار در دندان‌تان کاهش یافته است.
برای بررسی و حفظ سلامت بافت‌های اطراف ایمپلنت، می‌بایست ابتدا درکی از آناتومی و بیماری‌های مربوط به اطراف دندان و ایمپلنت داشته باشید. بافت نرم سوپراکرستال متصل به اطراف دندان از بافت‌های پوششی و بافت‌های پیوندی تشکیل شده است. اتصال همی دسموزوم، اپیتلیوم جانکشنال دندان را به سطح دندان و بخش اپیکال را به لایه اپیتلیال (بافت پوششی) متصل می‌کند، فیبرهای لثه هم به صورت عمود درون لایه‌ای از سیمانی مخصوص قرار می‌گیرد. در اطراف ریشه هر دندان، رباط پریودنتال که یک بافت رشته‌ای ارتباطی است، همراه با اجزای عصبی و عروقی حظور دارند که سیمان را به استخوان آلئولار وصل می‌کنند. دسته رشته‌های کلاژن از سطوح معدنی (رشته‌های شارپی) ایجاد شده‌اند که جهت ایجاد شبکه‌ای از رشته‌های به هم پیوسته مابین استخوان و سیمان، به رشته‌های مجاور می‌پیوندند. ضخامت یک رباط پریودنتال از 0.1 میلیمتر تا 0.4 میلیمتر با میانگین حدود 0.2 میلیمتر است. از طرفی در ایمپلنت‌های دندانی به خاطر عدم حظور لایه‌ای سیمانی، در واقع بافتی پیوندی نرم هم وجود ندارد. اپیتلیوم جانکشنال از طریق همی دسموزوم به سطح ایمپلنت متصل می‌شود، اما رشته‌های لثه وارد ایمپلنت نمی‌شوند.
ناراحتی‌های عصبی عوارض جانبی مهمی پس از جراحی ایمپلنت هستند. داده‌های موجود نشان میدهد که این مساله بسیار غیرمعمول است و در بیشتر بیماران کاشت ایمپلنت، مساله‌ای زودگذر است. تحقیقات گسترده‌ای تنوع زیادی در تعداد دردهای عصبی (صفر تا 100 درصد) گزارش شده را نشان میدهد. میزان شیوع آن به عوامل مختلفی بستگی دارد: محل کاشت ایمپلنت، نوع عمل جراحی انجام شده، نوع طراحی آزمایشات، میزان حساسیت روش‌های آزمایش، شیوه اندازه‌گیری نتایج و نوع تعریف‌مان از مشکلات عصبی. شدت تاثیرگذاری آن روی زندگی بیمار و میزان احتمال نیاز به بررسی‌های بیشتر با استفاده از ضوابت معتبر در آزمایشات و بررسی نتایج به دست آمده تعیین خواهد شد.
از بین رفتن ایمپلنت ناشی از اختلال در یکپارچگی استخوان یا فقدان ادغام آن پس از کار گذاشتن ایمپلنت، مساله‌ای اثبات شده است. تخریب زودهنگام ایمپلنت احتمالا به خاطر اختلال سطح ایمپلنت در ادغام شدن با دیگر اجزای آن باشد در حالی که تخریب دیرهنگام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد. تخریب‌های دیرهنگام اغلب از طریق رادیوگرافی یا تست‌های حرکتی تشخیص داده می‌شوند. دلایل تخریب دیرهنگام ایمپلنت در شرایطی همچون کاهش استحکام استخوان‌ها، جای نگرفتن مناسب پروتز، انسداد، قرار گرفتن به شکلی غیرعادی و مسائل دیگری هستند که تخریب‌های دیرهنگام را به فشار زیاد بیومکانیکی نسبت می‌دهند. میزان تحمل فشار ایمپلنت‌ها نامشخص است، فشار بیش از حد ممکن است باعث ایجاد شکستگی‌هایی میکرومتری در محل اتصال استخوان به ایمپلنت شود که ممکن است از توان ترمیم و بازسازی استخوان‌ها خارج باشد. عوارض ناشی از آن می‌تواند خوردگی مداوم در حاشیه‌ی استخوان‌ها، از بین رفتن یکپارچگی و شکستگی ایمپلنت باشد.
در بررسی‌های مختلفی، شکستگی ایمپلنت گزارش شده است. بروز شکستگی در ایمپلنت به فشار بیش از حد روی استخوان ضعیف شده مرتبط بوده‌اند. بنابراین لازم است که مشکلات مکانیکی سریعا گزارش شوند. بررسی‌های مرتبط با پروتزهای دندانی شامل بازبینی طراحی پروتز و شیوه جفت شدن آن‌ها همچنین بررسی محل قرارگیری ایمپلنت‌های اضافه می‌شود. افزایش میزان نگهدارندگی و پشتیبانی ایمپلنت از پروتز، فرسودگی و خمیدگی اجزای فلزی مربوطه را کاهش میدهد. اگر دندان‌های ثابت کاشت شده با سه ایمپلنت به صورت سه پایه پشتیبانی شوند، میزان فشار و نیروی وارده به حداقل می‌رسد. قرار دادن دو ایمپلنت برای جایگزینی یک دندان آسیا هم می‌تواند راه مناسبی باشد.
در طول سال‌ها سازندگان، اجزای ایمپلنت را بهبود بخشیده‌اند تا مشکل شل شدن پیچ را کاهش دهند. برای رفع مشکلات مربوط به بی‌ثباتی در اتصال، پیچ اباتمنت هم در شکل و هم در ساختار تکامل یافته اند. رفتن به سمت پیچ‌هایی از آلیاژ طلا، استحکام موثر بیشتری برای تحمل فشاری بیشتر را ایجاد کرده است چون طلا ضریب شکنندگی کمتری نسبت به تیتانیوم دارد. جهت کاهش ضریب شکنندگی، روانکارهای خشک هم به پیچ‌های اباتمنت اعمال شده‌اند. داده‌های گزارش شده به افزایشی موثر در میزان فشار قابل تحمل پیچ‌ها اشاره دارند. البته اثبات و تایید کامل تاثیرگذاری این فناوری روی ایجاد ثبات در اتصال پیچ هنوز نیاز به بررسی‌های مستقل و آزمایش‌های بالینی دارد. شل شدن پیچ اغلب در معاینات بعدی با تست‌های حرکتی یا رادیگورافی تشخیص داده می‌شوند. شل شدن پیچ می‌تواند باعث بروز مشکل برای بیمار و پزشک شود اما مهم‌تر اینکه، برخی معتقد اند شل شدن پیچ‌ها نشانه‌ای از تخریب و مشکلی قریب‌الوقوع در دیگر اجزای ایمپلنت است. علائم و شرایط بالینی که باعث تشدید شل شدن پیچچ‌ها می‌شوند، هنوز برای محققان نامشخص است. با این حال سفت کردن مرتب پیچ‌ها در معینات بعدی و بررسی‌های مجدد توصیه می‌شود.
سیمان کاری در ترمیم ایمپلنت‌ها، ممکن است برای جبران ایرادات پروتز مناسب به نظر آید. البته مشکل اساسی موجود در این فرایند نداشتن قابلیت بازیابی است. برخی پزشکان برای رفع این مشکل از سیمان‌های موقت استفاده می‌کنند اما موفقیت چندانی هم کسب نکرده‌اند. سیمان کاری مجدد غیرمترقبه، مشکل بزرگی برای بیمار و پزشک خواهد بود. به علاوه در بلند مدت ایمپلنت ممکن است نیاز به بهبود یا بازبینی داشته باشد که سیمان موقت این امکان را فراهم نمی‌د. دیگر تجهیزات نگهدارنده همچون پیچ‌های کناری یا کامپوزیت‌ها جدیدترین گزینه‌ها برای عمل‌های زیبایی و قابل بازیابی هستند.
عوارض جانبی ایمپلنت دندان
ایمپلنت دندانی از تیتانیوم گرید پزشکی ساخته می‌شود، به طور شگفت‌انگیزی بدن با این ماده را جسمی خارجی نمی‌داند، به همین دلیل است که ایمپلنت دندانی به طور کامل با فک ادغام می‌شود. تنها عارضه جانبی کاشت ایمپلنت دندانی عفونت محل ایمپلنت پس از جراحی یا مشکل در ایمپلنت و اجزای تشکیل دهنده آن پس از کاشت است که قبلا درمورد آن‌ها صحبت کردیم. خطر مواجه شدن با یکی از این عوارض جانبی با سیگار کشیدن افزایش می‌یابد، بنابراین بسیار توصیه می‌شود که جهت افزایش احتمال موفقیت‌آمیز بودن کاشت ایمپلنت از سیگار کشیدن خودداری کنید.
عفونت ایمپلنت دندان
بر خلاف دندان‌های طبیعی، ایمپلنت‌های دندانی دچار پوسیدگی نمی‌شوند. البته ممکن است دچار عفونت شوند. ایمپلنت‌های دندانی هم دقیقا همچون دندان‌های طبیعی به جمع شدن پُژّک‌های دندان حساس هستند. اگر تاج ایمپلنت دندانی همچون دندان‌های طبیعی تمیز نشوند، این تجمع پژک‌ها لثه را دچار مشکل می‌کنند. این مشکل می‌تواند باعث ایجاد التهاب شده و منجر به عفونت لثه یا استخوان فک شود. این مشکل با عنوان پری ایمپلنیت شناخته می‌شود. اگر این التهاب به موقع بررسی و درمان شود می‌توان از تخریب ایمپلنت پیشگیری کرد. ولی اگر این مشکل رها شود و پیشرفت کند، ممکن است هر یک از ایمپلنت‌ها را درگیر کرده و مجبور به کشیدن آن‌ها شوید. به همین دلیل می‌بایست مرتب به دندانپزشک مراجعه کنید (همان طور که برای دندان‌های طبیعی هم باید مرتب به پزشک مراجعه کرد) تا مطمئن شوید که بهداشت دهانتان به صورتی است که در معرض این مشکل قرار ندارید. افراد دیابتی و سیگاری بیشتر در معرض ابتلا به پری ایمپلنتیت هستند.
علائم مشکل در ایمپلنت دندان
علائم رایج مربوط به وجود مشکل در ایمپلنت دندانی شامل درد، ایجاد حساسیت، تورم و قرمزی در لثه اطراف ناحیه کاشت ایمپلنت هستند. در موارد شدید ممکن است با لق شدن ایمپلنت مواجه شوید. معاینات و بازبینی‌های مرتب در بیمارانی که کاشت ایمپلنت انجام داده‌اند، این عوارض جانبی را به حداقل رسانده یا از بروز آن‌ها جلوگیری می‌کند. این معاینه‌ها معمولا شامل تخمین میزان رضایت بیمار، بهداشت دهان، جفت بودن دندان‌ها، ثبات ایمپلنت و پروتزها، سلامت کلی بافت‌های پری ایمپلنت نرم و سخت و انجام رادیوگرافی می‌شود.
” کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است.”
